Ray Lamontagne And The Pariah Dogs - God Willin' & The Creek Don't Rise

De nieuwe Ray is er! En hij is geweldig! Het is Ray weer gelukt om een album vol puike liedjes achter te laten. Hij opent vol overgave met Repo Man. Een lange intro waar de spanning wordt opgebouwd, totdat we Ray uiteindelijk horen met zijn herkenbare stemgeluid. Ray Lamontagne is namelijk niet voor 1 gat te vangen en verspreidt een diversiteit uit over het album dat nog niet eerder is gebeurd. Hierdoor is er geen enkel moment van verslapping. Op "God Willin’& The Creek Don’t Rise” laat hij horen dat hij het liedjes schrijven nog niet is verleerd en waardoor dit album een waardige opvolger is.

Het lukt hem ook weer om naast de ritmische nummers de gevoelige snaar bij mij te raken. Luister maar naar Are We Really Through en Like Rock & Roll And Radio, waarin hij zijn volledige beheersing toont van zijn gouden strotje.
Ray Lamontagne laat zich ondersteunen door niet de minste in de muziekwereld. Jay Bellerose, Jennifer Condos, Eric Heywood en Greg Leisz leveren een belangrijke basis voor dit volledig geslaagde album.

Ray neemt met dit album een voorsprong op zijn concurrentie en hij zal niet snel ingehaald worden. Laten we hem dan ook de Eddy Merckx van de folk-rock noemen en er maar lang van genieten.

Ik wacht wederom op zijn komst naar Nederland.