The Maldives - Listen to the Thunder

Ik zal eerst starten met excuses. Sorry dat ik nog kom met een album uit 2009, maar ik kan hem jullie niet onthouden. Ik denk dat jullie net zo enthousiast zullen zijn na het beluisteren als ik. Soms wil ik mooie albums door iedereen z'n keel duwen, vaak weet ik me te beheersen, maar nu niet. Hou je van alt-country, lees dan vooral verder.

Dit negenkoppige gezelschap uit Seattle heeft een prachtig album uit Listen to the Thunder. De nummers worden heerlijk uitgebouwd, waardoor er geen moment van saaiheid is. Ondanks het groot aantal aan bandleden, klinkt het nergens rommelig. Integedeel; het album is een mix tussen folk en Americana, waar het negental elkaar prima weet aan te vullen, waardoor het album volledig klinkt. De ene keer moet ik tijdens het beluisteren aan de Dire Straits denken, zoals bij het nummer "Whidbey Island Blues" maar ik denk dat de meeste overlapping ligt met de Canadese The Deep Dark Woods.
Met de mondharmonica in de hand, stapt deze band de wereld in. Met de prachtige gedragen stem van Jason Dodson, die het grootste deel van de teksten voor zijn rekening neemt. De nummers grijpen je bij de keel en er zit niks anders op om je eindlijstje van 2009 nog aan te passen met dit fantastische album Listen to the Thunder. Dit is toch wel de grootste verrassing uit het Americana kamp van 2009. Ik ben zo benieuwd naar jullie mening! Laat de onweer maar komen, ik zal er aandachtig naar luisteren!

The Wooden Sky - If I Don't Come Home You'll Know I'm Gone

Ik ben gek op bands die hun best hebben gedaan voor een mooie albumtitel. Deze krijgen bij mij al een streepje voor bij het beluisteren. Het is natuurlijk altijd fijn als dit vooroordeel (dan zal de muziek ook wel goed zijn) wordt bevestigd na het beluisteren. Deze Canadese band, opgericht in 2003, heeft een aantal prachtige luisterliedje op een album gezet. Tussen deze songs door komt af en toe een fantastisch opzwepend geluid naar voren zoals in Angels en Call if you need me. Maar ze blijven kleuren binnen de lijntjes, waardoor het wel braaf is maar ook spannend. Dit komt mede door het prettige stemgeluid van Gardiner. Dit album eindigt zeker in mijn eindlijstje van 2009!

Musée Mécanique - Hold this Ghost

In welke hokje gaan we dit nu weer plaatsen? Dreampop of Folk? Ach, oordeel zelf! Musée Mécanique heeft een prachtig debut album afgeleverd; Hold this Ghost, dat eigenlijk nu pas binnendruppelt in Nederland. Met de producer Tucker Martine (Sufjan Stevens en The Decemberists) erbij kan er ook weinig mis gaan. We maken kennis met Micah Rabwin en Sean Ogilvie uit Portland die je een groot hoofdgerecht voorschotelen met prachige nummers die naadloos aan elkaar passen. Ze maken gebruik van een arsenaal aan instrumenten die hun breekbare stemmen ondersteunen. De constant zweverige en dromerige sferen vormen een fijne eenheid, die je terugbrengen bij het geluid van Sufjan Stevens. Ik ben u wel een waarschuwing verschuldigd! Het is zwaarmoedig. Maar dat hoeft geen reden te zijn om het album links te laten liggen. Want zwelgen in zelfmedelijden met de juiste plaat is toch ook schoonheid?

Na de winter kan dit album weer prachtig in de platenkast om hem in de herfst er weer uit te halen en het op te poetsen voor weer heel wat draaibeurten. Durf jij het aan?
Slaap zacht.

Sade - Soldier of Love

Sade is terug, of Sade is er weer. Na een albumstilte van bijna 10 jaar is er een nieuw album Soldier Of Love. Dit is weer het eerste album na "Lovers’s Rock” uit 2000. Het is het 6de studioalbum in het 25 jarig bestaan van de band Sade. Net als in 1984 bestaat de groep uit Stuart Matthewmen (sax), Paul Denman (bass), Helen Folsade Adu en Andrew Hale (keyboard) en net als toen is de muziek nog steeds rustig, jazzy met het typische stemgeluid van Sade dat je doet denken aan de bloempjes en de bijtjes. Het gevaar van dit standaard album is dat het album verdwijnt in de het grote aantal albums dat jaarlijks wordt uitgebracht en dat zal jammer zijn, omdat het zeker het beluisteren waard is.

De van oorsprong Nigeriaanse Sade heeft ook op dit album weer een eigen geluid. Ze heeft weinig risico genomen met dit album, omdat het in het verlengde ligt van haar vorige werk. Saai, kun je denken. Dat klopt. Maar soms is het maar goed dat artiesten niet teveel risico nemen en gewoon doen waar ze goed in zijn.Soldier Of Love klinkt 10 nummers lang lekker. Verwacht geen toeters en bellen op dit album, want dan kom je bedrogen uit. Stel je tevreden met een album dat je eigenlijk al kent, maar toch verrast. Kleine hoogtepunten als "In Another Time" brengen je in een prettige sfeer die je de rest van de dag niet meer kwijt raakt. Zal ze nog in Nederland komen voor een toernee? Ik ben erbij!