Cass McCombs heeft in de Vera twee gezichten.

Op maandagavond 12 maart gaf Cass McCombs een concert in de Vera, Groningen. Met het uitbrengen van de twee ingetogen albums Wit's end en Humor risk in 2011, had ik voor dit concert hoge verwachtingen van deze avond. Om iets over half 10 startte de band. Na een kort voorstelrondje gaven de vier bandleden direct gas. De guitige bassist kan zo meespelen in de vroegere serie 'Happy Days'.
De band speelt strakke ritme´s wat frontman Mccombs de ruimte geeft om wat te experimenteren met zijn gitaar. De stem van McCombs heeft wat weg van Lou Reed. Net als Lou Reed heeft McCombs een meer vertellende stijl van het brengen van zijn liedjes. De wat norse McCombs lijkt zich deze avond veelal te storen aan een aantal luidruchtige concertgangers en aan het te vel afgestelde licht. Hij verzoekt de concertgangers die willen praten achter in de zaal plaats te nemen zodat de overige 30 tot 50 mensen kunnen luisteren naar zijn muziek. Daarnaast vraagt hij driemaal om het licht te dimmen en uiteindelijk het licht toch maar wat te veranderen. Is het misschien "zeuren om het zeuren".
De Cass McCombs overtuigen veelal niet, de ingetogen nummers zijn wat slaapverwekkend, waardoor ik me ook ga storen aan de luidruchtige concertgangers. Toch wordt ik steeds weer verrast door een aantal pareltjes van nummers zoals That´s that en Dreams-come-true-girl. De Cass McCombs laten we wat verward achter, dat is ook een kunst.