Strand of Oaks - Leave ruin

Leave Ruin is een album uit 2009, maar dat hoeft de pret niet te drukken. Ik heb het album al geruime tijd op mijn computer staan en de nummers passeren zo nu en dan mijn gehoorveld als mijn mediaplayer op random staat. Het is blijkbaar niet een album dat er direct uitspringt van schoonheid, maar dringt langzaam naar binnen. Laat ik de open deur dan maar direct intrappen: Muziek die je een kans moet geven.

Op het label, La Société Expéditionaire, dat ons eerder Lewis & Clarke bracht, verschijnt Leave Ruin van Strand of Oaks, een groeibriljant. Het heeft trouwens weinig gemeen met zijn labelgenoot, maar met de hulp van Lewis & Clarke is het een fraai album geworden waar niet aan voorbij gegaan kan worden. Strand of Oaks is een Amerikaanse folkmuzikant van uitmuntende klasse. Timothy Showalter, leraar op een school in pennsylvania, zit achter het nog kleine succes van Strand of Oaks.
Wat je krijgt voorgeschoteld is een goed verzorgd album, waarin americana het hoofdgerecht is. Emotie zit er volop in het album, dat gekenmerkt wordt door de innige stem van Timothy. Sentimenteel wordt het daarentegen nooit. Het album is een relaas van een man die zijn relatie zag beëindigen en z'n huis in vlammen op zag gaan. Hij brengt de nummers prachtig over, hierdoor lijkt het soms alsof dit direct ook het laatste album is. Dit zou jammer zijn, maar de toekomst zal uitwijzen of het einde van de regenboog op tijd gevonden zal worden.

Cave singers

The Tallest Man On Earth performs "Where Do My Bluebird Fly"

Elvis Perkins - While you were sleeping

The Wooden sky - If I don't come home you'll know i'm gone

Ik ben gek op bands die hun best hebben gedaan voor een mooie albumtitel. Deze bands krijgen bij mij al een streepje voor bij het beluisteren, dat moet moet natuurlijk wel met zo'n titel: If I Don't Come Home You'll Know I'm Gone. Het is natuurlijk altijd fijn als dit vooroordeel (dan zal de muziek ook wel goed zijn) wordt bevestigd na het beluisteren. Deze Canadese band uit Ontario, opgericht in 2003, heeft een aantal prachtige luisterliedje op een album gezet. De eerste vergelijking is Bright Eyes en Weinland, al ben ik niet gek op vergelijkingen. Ingetogen songs waarbij een schreeuw meer een uitzondering is dan regel. Tussen deze songs door komt af en toe een fantastisch opzwepend geluid naar voren zoals in Angels en Call if you need me. Door het gebruik van meerdere uitzonderlijke instrumenten klinkt het album volledig af. Je merkt dat de band op zoek is naar een eigen geluid, waardoor het album verrassend blijft en lastig is om het in een hokje te plaatsen. Dit komt ook mede door het prettige stemgeluid van Gardiner, die de songs goed vertolkt. Ik weet zeker dat dit album hoog eindigt in mijn eindlijstje van 2009! Die van jou ook?

Local Natives

Ben de laatste tijd erg onder de indruk van de local Natives.....een beetje laat....maar ja...hieronder mooie cover.

Where Astronauts Go To Hide - The House that Kevin Garnett Rebuilt

First Aid Kit - Big black and Blue

First Aid Kit geraakte vooral bekend om een cover van Fleet Foxes dat ze speelde in de bossen van Zweden (zie knullige filmpje op Youtube). Door het filmpje stonden platenmaatschappijen in de rij voor het duo. De twee jonge Zweedse zussen van zestien en negentien jaar, Klara en Johanna Söderberg, speelden eerder al in het voorprogramma van de band uit Alaska, Port O’Brien in de Rotonde. Daar maakten we al kennis met de mooie folkliedjes, die ook terug te vinden zijn op hun eerste album "Drunken Trees". De melodieën zijn opgebouwd rond hun harmonieuze stemmen geïnspireerd door artiesten zoals Leonard Cohen en Bob Dylan.

Weer muziek uit het "Hoge Noorden" dat de aandacht op zich weet te richten. Het kan een vooroordeel van me zijn, maar het lijkt er steeds meer op dat de Scandinavische artiesten zich tijdens de donkere dagen steeds meer terugtrekken om muziek te maken en in het voorjaar ermee naar buiten te treden. Wat goed dat het voorjaar er weer zit aan te komen! The Big Black And The Blue heeft alle seizoenen in zich, de sfeer gaat van de donkere Scandinavisch winter tot de heldere midzomernacht waar urenlang gedanst wordt.
De eerste klanken van het album "Big black and Blue" doen mij direct denken aan Alela Diane. Dit komt vooral door de sprookjes achtige sfeer die het album doet uitstralen en de betoverende manier waarop de meiden zingen. De songs worden klein gehouden terwijl het album wel voller klinkt dan de voorgaande EP debuut "Drunken Trees". De meiden hebben gouden strotjes, hier zullen we nog veel van horen en dat hoeft niet alleen in dit duo te zijn. Wat mij betreft zullen ze niet misstaan op de komende programmering van het "Into the great wide open" festival. (Hint) Maar ja....ik heb het (nog) niet voor het zeggen.

Ryan Bingham een Oscar?

Voor het prachtige nummer The weary kind, de titelsong van de film Crazy Heart, is Ryan Bingham genomineerd voor een Oscar. Hij zal het o.a. moeten opnemen tegen 2 nummers van Randy Newman. Volgende week weten we meer!




Voor eerder werk van Ryan Bingham klik HIER.

Moddi - Floriography

Moddi, een Noorse artiest heeft een prachtig album gemaakt Floriography, zo indrukwekkend. Ik zal er later zeker op terug komen. Voor nu zie. www.moddi.no.

New album Band of Horses in aantocht!

Lots of action for Band of Horses lately, as the band have announced plans to release their third LP, entitled Infinite Arms, on May 18th.

Belgische Pracht.

Uiteindelijk sluit je Novastar toch echt in je armen.