Wooden Wand

Prachtige album van Joe Purdy 4th of July

Delta Spirit

Micah P. Hinson in de Vera 25/10/10

Micah P. Hinson gaf afgelopen maandag 25 oktober een priveconcert in de Vera, althans dat voelde zo. Er waren nog geen 50 bezoekers op zijn concert afgekomen en dat is in mijn optiek onbegrijpelijk. Met 5 albums heeft hij een mooi oeuvre. Rond 22.00 uur betrad de jonge troubadour het podium en kreeg de zaal muisstil. Zijn stem, uit duizenden herkenbaar, vulde samen met zijn prachtige gitaarspel de zaal van de Vera. Tussen de nummers door bekeek hij zijn schrijfboekje waarin zijn playlist stond. Zijn nummers zijn vaak kort en krachtig, dit maakte dat mijn aandacht niet veslapte. Zijn vrouw kwam ook nog even ten tonele en zong een nummer mee. Weer een prachtige avond in de Vera.

Sivert Hoyem in de Vera 15-10-10

Sivert Hoyem heeft gisteren weer wat van zichzelf laten horen, en hoe! Het was de derde of vierde keer dat ik hem heb mogen aanschouwen. Een aantal jaren geleden als leadzanger van de band Madrugada in de Melkweg en Tivoli en nu in zijn  "eentje" met een nieuw gevormde band na het overlijden van Robert Buras. Dit jaar heeft Sivert zijn derde soloalbum uitgebracht Moon Landing. Zelf zegt hij over zijn terugkeer “It’s kind of a new start for me. I just feel I have a lot to prove ..."
En met die houding staat Sivert ook op het podium in de Vera. In eerste instantie lijkt de zanger wat onzeker, hij kan ook geen lastigere opening kiezen dan met het prachtige nieuwe nummer Prisoner of the road. Met stem en gitaar vult hij direct de Vera. Hiermee laat Sivert zien een groot zanger te zijn. Wat een volume en  kracht heeft zijn stem, herkenbaar uit duizenden. Na wat stevigere nummers zoals High Society, Lost at sea en Going for gold, verlaten de bandleden (met een hoog Guns 'n Roses gehalte!) het podium. Sivert staat weer alleen op het podium en speelt de prachige nummers uit de Madrugada tijd: Honey Bee en Majesty. Als de band terugkomt zijn ze met z'n allen in topvorm en spelen ze oud werk van Madrugada zoals Kids on highstreet en nieuw werk waaruit blijkt dat het nummer Shadows/high Meseta echt een pareltje is. Mijn hoop is dat de band en Sivert lang bij elkaar blijven en dat de samenwerking zo goed bevalt dat er ooit nog eens een album komt uit deze samenwerking die de albums van Madrugada benadert.

Setlist Sivert Hoyem in de Vera 15/10/2010

1)Prisoner of the road.
2) Into the Sea.
3) High Society.
4) What you doin' with him?
5) Lost at Sea.
6) Going for gold.
7) Honey Bee
8) Majesty.
9) Woman.
10) Kids on high street.
11) Northwind
12) Shadows/high Meseta
13) Long slow distance.
14) The hour of the wolff
Extra:
15) Belorado
16) Moon landing
17) Don´t pass me by

iLiKETRAiNS - He Who Saw the Deep

Volgens mij heeft ILIKETRAINS zich overtroffen met hun tweede volledige album He Who Saw the Deep. De van Leeds afkomstige band maakt iedere keer weer veel indruk op mij en laat mij met kippenvel achter. Zo ook nu weer. Ik heb ze 2 jaar geleden mogen bewonderen in de Ekko (Utrecht), nadat ze hun eerste album Elegies to Lessons Learnt hadden uitgebracht. Voor mij was/is de muziek eigenlijk iets te gitzwart, maar iets in me zei dat ik toen moest gaan. En gelukkig heeft het gevoel het van het verstand gewonnen. De mannen in allemaal hetzelfde kostuum waren in blakende vorm. Wat is 9 euro dan veel waard!

Voor mij onverwachts was er ineens He Who Saw the Deep. De post-rock band met David Martin, die een prachtige donkere stem heeft, laat zien geen eendagsvlieg te zijn. De band heeft een stap richting de Editors gedaan, waardoor het voor meer mensen toegankelijker zal zijn. Met deze keuze hebben ze niet een stap terug gedaan. De nummers zijn groeibriljanten. Tijdens het lange nummer Sea of Regrets met een lengte van meer dan 8 minuten, laat de band zien dat het gegroeid is t.o.v. 2-3 jaar geleden.  Dit wordt versterkt met het nummer A Divorce Before Marriage. Ik weet dat dit album hoge ogen gaat gooien in de eindlijstjes, het is alleen jammer dat het festivalseizoen over is. Op 10 november staan ze in Paradiso, ik zal er niet bij zijn. Jammer genoeg!

Tired pony.

Nog steeds aan het nagenieten.

Hiermee opende Iron and Wine zijn Show op TakeRoot.

TakeRoot Groningen 2010

Wat een mooie avond in de Oosterpoort in Groningen. Het uitverkochte TakeRoot festival heeft veel indruk achter gelaten. Bovenstaande Iron and Wine, Deer tick, Phosphorescent en Damien Jurado waren in grootse vorm. Iron and Wine wist het publiek in te pakken met zijn pakkende humor en mooie songs. Damien trok je mee in zijn deprimerende sfeer met een knipoog. `de meest eenzame plek waar ik geweest ben......is in je armen`

Wilco heeft met verbaasd en verrast. Ik kende het niet echt, maar heb met open mond naar het optreden zitten kijken. Wat een gesmeerde machine! Volgend jaar is Calexico de hoofdact, tot dan!

Pearl Jam met Band of Horses zanger

Devotchka

Ferraby Lionheart

Stars

Tom McRae

Het nieuwe album van Johnny Flynn is prachtig

Ray Lamontagne And The Pariah Dogs - God Willin' & The Creek Don't Rise

De nieuwe Ray is er! En hij is geweldig! Het is Ray weer gelukt om een album vol puike liedjes achter te laten. Hij opent vol overgave met Repo Man. Een lange intro waar de spanning wordt opgebouwd, totdat we Ray uiteindelijk horen met zijn herkenbare stemgeluid. Ray Lamontagne is namelijk niet voor 1 gat te vangen en verspreidt een diversiteit uit over het album dat nog niet eerder is gebeurd. Hierdoor is er geen enkel moment van verslapping. Op "God Willin’& The Creek Don’t Rise” laat hij horen dat hij het liedjes schrijven nog niet is verleerd en waardoor dit album een waardige opvolger is.

Het lukt hem ook weer om naast de ritmische nummers de gevoelige snaar bij mij te raken. Luister maar naar Are We Really Through en Like Rock & Roll And Radio, waarin hij zijn volledige beheersing toont van zijn gouden strotje.
Ray Lamontagne laat zich ondersteunen door niet de minste in de muziekwereld. Jay Bellerose, Jennifer Condos, Eric Heywood en Greg Leisz leveren een belangrijke basis voor dit volledig geslaagde album.

Ray neemt met dit album een voorsprong op zijn concurrentie en hij zal niet snel ingehaald worden. Laten we hem dan ook de Eddy Merckx van de folk-rock noemen en er maar lang van genieten.

Ik wacht wederom op zijn komst naar Nederland.

Het prachtige Gert vlok Nel

Wanneer komt hij toch met een nieuw album?

Edward Sharpe & The Magnetic Zeros - Home

Perfume Genius - lookout, lookout

Other lives met prachtige versie the partisan van Leonard Cohen

Nieuwe uitgave van Madrugada

Remastered De Luxe edition of Madrugada's debut album "Industrial Silence"

The remastered De Luxe edition of Madrugada's debut album "Industrial Silence" will be released in Norway by EMI Music Norway on the 5th of July. The international release will follow after the summer. The De Luxe edition is a double album: Album 1 contains the remastered "Industrial Silence" as it was originally released in 1999. Album 2 contains tracks from all their early EP-s and four previously unrelased demo recordings. The album is remastered by Greg Calbi at Sterling Sound in New York. The CD version will be a 8 page digipack with a 16 page booklet and liner notes by Pierre Peron.

CD1:
1. Vocal
2. Beautyproof
3. Shine
4. Higher
5. Sirens
6. Strange Colour Blue
7. This Old House
8. Electric
9. Salt
10.Belladonna
11.Norwegian Hammerworks Corp.
12.Quite Emotional
13.Terraplane

CD 2:
1. Wheelchair
2. Move
3. Sweet Simone (Demo)
4. Strange Color Blue (Alternative Version)
5. Highway 2.000.000
6. Oceanliner
7. The Riverbed
8. Tonight I Have No Words For You
9. 1990
10.I’m Life’s Wonderful Way Of Letting You Down
11.Bill Skins Fifth
12.Mother Of Earth
13.Legends And Bones
14.Step Into My Mirror
15.Hush Sleep Tonight (1996 Demo)
16.Shine (1996 Demo)
17.I’m In Love With You
18.This Must Be The Song That Will Pay My Bills (demo)

Two Gallants.

Ogen dicht en genieten! Er is ooit een liveopname geweest op fabchannel. Nu is het verdwenen!

Phosphorescent - Los Angeles

take Root in Groningen

Ik kan niet wachten!




TakeRoot maakt met trots de Amerikaanse band Wilco bekend als headliner voor de editie van 2010. Wilco doet tijdens hun Europese tour slechts één show in Nederland en is daarmee extra bijzonder. Het festival vindt dit jaar plaats op zaterdag 18 september in De Oosterpoort, Groningen. Naast Wilco geven ook Iron & Wine, Dave Rawlings Machine, Black Mountain, Isobel Campbell & Mark Lanegan, Old Crow Medicine Show, Damien Jurado, Frank Fairfield, Carrie Rodriguez, Chatham County Line, Deer Tick, Phophorescent, Devon Sproule & Paul Curreri, Emily Jane White, Musee Mecanique en Willy Mason acte de presence.

Swanlights

Antony and the Johnsons will release their new album, “Swanlights”, on October 11th in the UK & EUR via Rough Trade.

Track listing:

1. Everything Is New
2. The Great White Ocean
3. Ghost
4. I’m In Love
5. Violetta
6. Swanlights
7. The Spirit Was Gone
8. Thank You For Your Love
9. Flétta
10. Salt Silver Oxygen
11. Christina’s Farm

Sprookje

John Grant!

RAY LAMONTAGNE TO RELEASE

RAY LAMONTAGNE & THE PARIAH DOGS - GOD WILLIN’ & THE CREEK DON’T RISE ON AUGUST 17TH 2010

New York, New York – Acclaimed recording artist Ray LaMontagne is set to release his new album, Ray LaMontagne & The Pariah Dogs - God Willin’ & The Creek Don't Rise on August 17th, 2010 on RCA Records. This is his fourth studio record, and the follow-up to his heralded Gossip in the Grain.

Entirely self produced (for the first time) God Willin’ & the Creek Don’t Rise was recorded in two weeks at LaMontagne’s home in the woods of western Massachusetts. The newly restored historic home served as a homemade recording studio for Ray and his fellow musicians. The setting provided a backdrop for the creation of songs imbued with Ray’s signature poignancy. With Ray’s vocals at the forefront of the songs and a loose, almost live sounding recording, the album stands as a testament to a band at the height of their powers. The newly coined 'Pariah Dogs', consists of Jay Bellarose (drums), Jennifer Condos (bass), Patrick Warren (keyboard), Eric Heywood (guitar) and Greg Leisz (pedal steel guitar). Individually, these musicians have contributed to the live work of such heralded musicians including Beck, Joe Henry, Tom Waits, Lucinda Williams, Ryan Adams and Joe Cocker to name a few of their career highlights. Together with Ray, they shared a sense that the sessions for this record were rare and extraordinary.

Ray’s last album Gossip in the Grain debuted at #3 on the Billboard charts. He appeared on multiple television programs included a coveted spot on Saturday Night Live. Ray will hit the road with David Gray beginning August 15th and ending September 10th. During his last North American tour, Spin.com proclaimed Ray, “illustrated a near flawless transition from a front porch in Maine to the front of the most prestigious stage in the world (Radio City Music Hall).”

Track listing:
1. Repo Man
2. New York City's Killing Me
3. God Willin' & the Creek Don't Rise
4. Beg Steal Or Borrow
5. Are We Really Through
6. This Love Is Over
7. Old Before Your Time
8. For The Summer
9. Like Rock & Roll and Radio
10. The Devil's In The Jukebox

Slipknot-bassist Paul Gray dood

Bassist Paul Gray van de metalband Slipknot is overleden. Hij werd gevonden op een hotelkamer in Urbandale in de staat Iowa. Over de doodsoorzaak is niets bekend. De politie sluit een misdrijf uit. Paul Gray was 38 jaar.

Hoquiam (Drake and Damien Jurado) perform "Finish With Starting"

Prachtig drumwerk van Dave Grohl.

The making of Infinite Arms - Band Of Horses

The making of Infinite Arms - MySpace-blog | van Band Of Horses

Er tussendoor geglipt!

Blijkbaar heb ik vorig jaar een moment van verslapping gehad, het album

The First Days Of Spring

van Noah And the Whale is niet bij me blijven hangen! Schande!

Midlake in de Vera

Na een enkelbreuk begin dit jaar durfde ik het aan om weer eens naar een concert te gaan. Een betere start kon ik me niet bedenken, Midlake. Ze begonnen om 22.00 uur met het spelen van hun set in een bijna uitverkochte Vera. In eerste instantie leken ze niet zo goed uit de verf te komen op het kleine podium van de Vera. Midlake werkt namelijk met 4 gitaristen, een basist, drummer en een orgel/dwarsfluitspeler die veel plek innemen. Toen ze na 3 nummers hun plek hadden gevonden op het podium leken ze steeds meer op elkaar ingespeeld te raken. Wat eerder werk van het album The Trails of Van Occupanther kwam langs en langzamerhand sloegen de vonken van het podium. De enige kritische noot kan zijn dat Tim Smith niet altijd boven de muziek uit kwam met zijn eentonige stem. Overigens kwamen de verschillende muzieklagen ook niet altijd goed naar voren, het kwam soms als 1 bonk geluid uit de speakers. Als kenner was dit eigenlijk geen probleem, herkenning was al vaak voldoende om weg te smelten. Het concert in de Vera was het laatste van een reeks in Europa. Ze gaven aan alles te willen geven en dat hebben ze niet nagelaten. Al liep de zaal vroegtijdig steeds verder leeg (onbegrijpelijk!) Voor mij zijn alle nummers de revue gepasseert die ik graag live wilde horen, van oude nummers als Roscoe, Bandits en Young Bride tot Core of Nature en Fortune. Om 00.00 uur liep ik met een VOLdaan gevoel naar de auto.

John Grant - Queen of Denmark

Ik wil jullie even op de hoogte brengen van de sensationele schoonheid van John Grant. Zijn nieuwe album Queen of Denmark is een groeibriljant. Met medewerking van Midlake (die ik aankomende woensdag live ga aanschouwen!).

Josh Rouse - El Turista

“I know it’s kind of funny, this Midwestern guy doing Brazilian songs in Spanish,” says Josh Rouse about his new studio album, El Turista. “I don’t know if it fits, but I like the way it feels.”

Je vaderland verlaten voor een mooie vrouw, dat lijkt een beetje het verhaal te zijn van Josh Rouse. Momenteel woont Josh al weer enige tijd in Valancia, Spanje, waar hij een mooi optrekje heeft en inspiratie opdoet voor zijn muziek. De in Nebraska geboren zanger heeft zijn hart verloren aan een Spaanse en dat is terug te horen in zijn muziek. Nadat hij vooral folk maakte, komen er de laatste 12 jaar steeds meer Spaanse klanken in zijn muziek naar voren. Hierdoor is het ook een meer popalbum geworden. Toch heeft hij zijn roots niet verloochend en zijn album opgenomen in Nashville. De mediterrane klanken klinken ook nu weer door op El Turista, dat maakt dat ik zijn vorige albums (Subtitulo (2006) en She's Spanish, I'm American (2007) ) ook al heb omarmd en zal dat zeker weer met deze doen.
Op El Turista zingt Josh Rouse zijn nummers in het Spaans en in het Engels, hierdoor is de samenhang in het album niet altijd in evenwicht. Hij lijkt op het album nog steeds op zoek naar de juiste mengeling van klanken en invloeden. Hiermee komen we dan ook meteen op het enige kritiekpunt van het album.
Maar met prachtige nummers als `I Will Live On Islands` en `Don´t act tough` tilt hij dit album naar een hoog niveau en is het ook een echt Josh Rouse album. Het album zit verder vol met andere prachtige zonnestralen die de zomer zullen overleven. Een echte aanrader om in de vakantiesfeer te komen.

Nieuw album van Magic Numbers in aantocht!

The Runaway, will be released via our old friends Heavenly Recordings on Monday June 7th.  
1. The Pulse
2. Hurt So Good
3. Why Did You Call?
4. Once I Had
5. A Start With No Ending
6. Throwing My Heart Away
7. Restless River
8. Only Seventeen
9. Sound Of Something
10. The Song That No One Knows
11. Dreams Of A Revelation
12. I’m Sorry

Regina Spektor

Nieuw Album Royal Wood

The new album THE WAITING is ready for your ears and will be released on Maple Music Recordings in Canada this spring.


Royal wood - Mirror without a Face

Nieuwe Band of Horses clip - Compliments

http://bandofhorses.com/

Strand of Oaks - Leave ruin

Leave Ruin is een album uit 2009, maar dat hoeft de pret niet te drukken. Ik heb het album al geruime tijd op mijn computer staan en de nummers passeren zo nu en dan mijn gehoorveld als mijn mediaplayer op random staat. Het is blijkbaar niet een album dat er direct uitspringt van schoonheid, maar dringt langzaam naar binnen. Laat ik de open deur dan maar direct intrappen: Muziek die je een kans moet geven.

Op het label, La Société Expéditionaire, dat ons eerder Lewis & Clarke bracht, verschijnt Leave Ruin van Strand of Oaks, een groeibriljant. Het heeft trouwens weinig gemeen met zijn labelgenoot, maar met de hulp van Lewis & Clarke is het een fraai album geworden waar niet aan voorbij gegaan kan worden. Strand of Oaks is een Amerikaanse folkmuzikant van uitmuntende klasse. Timothy Showalter, leraar op een school in pennsylvania, zit achter het nog kleine succes van Strand of Oaks.
Wat je krijgt voorgeschoteld is een goed verzorgd album, waarin americana het hoofdgerecht is. Emotie zit er volop in het album, dat gekenmerkt wordt door de innige stem van Timothy. Sentimenteel wordt het daarentegen nooit. Het album is een relaas van een man die zijn relatie zag beëindigen en z'n huis in vlammen op zag gaan. Hij brengt de nummers prachtig over, hierdoor lijkt het soms alsof dit direct ook het laatste album is. Dit zou jammer zijn, maar de toekomst zal uitwijzen of het einde van de regenboog op tijd gevonden zal worden.

Cave singers

The Tallest Man On Earth performs "Where Do My Bluebird Fly"

Elvis Perkins - While you were sleeping

The Wooden sky - If I don't come home you'll know i'm gone

Ik ben gek op bands die hun best hebben gedaan voor een mooie albumtitel. Deze bands krijgen bij mij al een streepje voor bij het beluisteren, dat moet moet natuurlijk wel met zo'n titel: If I Don't Come Home You'll Know I'm Gone. Het is natuurlijk altijd fijn als dit vooroordeel (dan zal de muziek ook wel goed zijn) wordt bevestigd na het beluisteren. Deze Canadese band uit Ontario, opgericht in 2003, heeft een aantal prachtige luisterliedje op een album gezet. De eerste vergelijking is Bright Eyes en Weinland, al ben ik niet gek op vergelijkingen. Ingetogen songs waarbij een schreeuw meer een uitzondering is dan regel. Tussen deze songs door komt af en toe een fantastisch opzwepend geluid naar voren zoals in Angels en Call if you need me. Door het gebruik van meerdere uitzonderlijke instrumenten klinkt het album volledig af. Je merkt dat de band op zoek is naar een eigen geluid, waardoor het album verrassend blijft en lastig is om het in een hokje te plaatsen. Dit komt ook mede door het prettige stemgeluid van Gardiner, die de songs goed vertolkt. Ik weet zeker dat dit album hoog eindigt in mijn eindlijstje van 2009! Die van jou ook?

Local Natives

Ben de laatste tijd erg onder de indruk van de local Natives.....een beetje laat....maar ja...hieronder mooie cover.

Where Astronauts Go To Hide - The House that Kevin Garnett Rebuilt

First Aid Kit - Big black and Blue

First Aid Kit geraakte vooral bekend om een cover van Fleet Foxes dat ze speelde in de bossen van Zweden (zie knullige filmpje op Youtube). Door het filmpje stonden platenmaatschappijen in de rij voor het duo. De twee jonge Zweedse zussen van zestien en negentien jaar, Klara en Johanna Söderberg, speelden eerder al in het voorprogramma van de band uit Alaska, Port O’Brien in de Rotonde. Daar maakten we al kennis met de mooie folkliedjes, die ook terug te vinden zijn op hun eerste album "Drunken Trees". De melodieën zijn opgebouwd rond hun harmonieuze stemmen geïnspireerd door artiesten zoals Leonard Cohen en Bob Dylan.

Weer muziek uit het "Hoge Noorden" dat de aandacht op zich weet te richten. Het kan een vooroordeel van me zijn, maar het lijkt er steeds meer op dat de Scandinavische artiesten zich tijdens de donkere dagen steeds meer terugtrekken om muziek te maken en in het voorjaar ermee naar buiten te treden. Wat goed dat het voorjaar er weer zit aan te komen! The Big Black And The Blue heeft alle seizoenen in zich, de sfeer gaat van de donkere Scandinavisch winter tot de heldere midzomernacht waar urenlang gedanst wordt.
De eerste klanken van het album "Big black and Blue" doen mij direct denken aan Alela Diane. Dit komt vooral door de sprookjes achtige sfeer die het album doet uitstralen en de betoverende manier waarop de meiden zingen. De songs worden klein gehouden terwijl het album wel voller klinkt dan de voorgaande EP debuut "Drunken Trees". De meiden hebben gouden strotjes, hier zullen we nog veel van horen en dat hoeft niet alleen in dit duo te zijn. Wat mij betreft zullen ze niet misstaan op de komende programmering van het "Into the great wide open" festival. (Hint) Maar ja....ik heb het (nog) niet voor het zeggen.

Ryan Bingham een Oscar?

Voor het prachtige nummer The weary kind, de titelsong van de film Crazy Heart, is Ryan Bingham genomineerd voor een Oscar. Hij zal het o.a. moeten opnemen tegen 2 nummers van Randy Newman. Volgende week weten we meer!




Voor eerder werk van Ryan Bingham klik HIER.

Moddi - Floriography

Moddi, een Noorse artiest heeft een prachtig album gemaakt Floriography, zo indrukwekkend. Ik zal er later zeker op terug komen. Voor nu zie. www.moddi.no.

New album Band of Horses in aantocht!

Lots of action for Band of Horses lately, as the band have announced plans to release their third LP, entitled Infinite Arms, on May 18th.

Belgische Pracht.

Uiteindelijk sluit je Novastar toch echt in je armen.

Herman Dune

Sinds 2006 volg ik de band Herman Dune. Het is een Zweeds/Frans/Zwitsers duo, David-Ivar Herman Düne enNéman Herman Düne. Er zijn meerdere muzikanten die deel nemen aan deze band, maar zijn vaak passanten, de bezetting wisselt sterk. De kracht van de huidige Herman Dune zit hem wat mij betreft in de pakkende ritme's, de fantastische teksten die worden ondersteund met prachtige backing vocals.
In 2006 kom ik in aanraking met het prachtige album "Giant". Na het beluisteren bleef ik geïnspireerd achter. Ik wilde ook liedjesschrijver worden. Dat moest niet zo moeilijk zijn na het beluisteren van dit album. André Hazes is ook ver gekomen met een rijmwoordenboek en Herman Dune lijkt deze ook op het eerste gehoor te hebben ingezet als wapen.

(Uit de song 1 2 3 Apple Tree)
Well, you play the trumpet and I play drums
you smoke cigarettes and I chew gum,
you say we're different and I believe it's true
because you know how bad I like to be with you

Toch heb ik mijn ambities snel opzij gezet, omdat het toch veel lastiger is dan ik in eerste instantie dacht. Het duo Herman Dune zijn tekstkunstenaars. De teksten grijpen je naar de keel, ze maken je blij of laten je desolaat achter. Alles wat muziek in zich moet hebben. Het album "Giant" staat vol met ijzersterke songs die nog steeds uit mijn stereo komen. Ze verjaren niet, met hoogtepunt Your name/my game.

In 2008 komt het album Next Year in Zion uit. Hierin zitten dezelfde ingrediënten als het vorige album, waarmee Herman Dune zich definitief op de muziekkaart zet. De verbazing was daarom groot bij mij toen de zaal van de Helling nauwelijks gevuld was toen Herman Dune Utrecht bezocht. Hij gaf een prachtig optreden en lied zien dat het duo over een prachtige band beschikt.
Ben je nieuwsgierig geworden kijk dan ook eens bij Youtube.

Gregory Alan Isakov

De prachtige Gregory Alan Isakov zingt hier samen met Brandi Carlile een prachtige cover van Leonard Cohen, One Of Us Cannot Be Wrong. Dit nummer staat op het laatste album This Empty Northern Hemisphere. Een aanrader om zeker te beluisteren.

The Lighthouse and the Whaler - The Lighthouse and The Whaler

Wat moet je schrijven als je een band helemaal niet kent en de muziek fantastisch vindt? Gewoon maar beginnen en kijken waar het eindigt? Ok, laten we starten. The Lighthouse and the Whaler heeft een gelijknamig album opgenomen wat echt prachtig is. Eerst nog even aandacht voor de prachtige albumhoes! Kijk en huiver!
De oorsprong van de band omschrijven ze zelf als: We begonnen in het gras in 2008. The Lighthouse and the Whaler zijn Michael LoPresti, Evan Storey, and Aaron Smith. Ze zijn elkaar tegen gekomen in een park in Cleveland, Ohio om muziek met elkaar te spelen. Ze schreven hun eerste nummer in 15 minuten............

"As they played it together people began to stop and listen to them play. The boys realized they were on to something and THE LIGHTHOUSE AND THE WHALER was born. THE LIGHTHOUSE AND THE WHALER blends sweeping vocals with shimmering melodies and orchestral soundscapes. "

Dit is kort maar krachtig de oorsprong, nu verder met de inhoudt. Het album The Lighthouse and the Whaler heeft veel overlap met Fleet Foxes, maar is veel aardser en kleiner. In het nummer Under Mountain, Under Ground, hoor je duidelijk dat het album de grote broer kan zijn van het eerder uitgebrachte Fleet Foxes. De muziek is een aaneenschakkeling van prachtige ervaringen. De vaak meesleepende en meerstemmige zang, overschreeuwd nooit de verschillende instrumenten die gebruikt worden in de tiental van nummers dat op het album staan. Nergens is het saai. Nergens is het eentoning. De lente komt eraan!

Band of Horses

Hier even naar Band of Horses kijken, geen sfeer maar wel goed!

Teitur aan de slag met nieuw album.

Teitur is weer de studio ingedoken en dat is goed nieuws. Het grootste gedeelte van het album neemt hij op in zijn geboorteland Denemarken. Hij hoopt er in april zijn laatste hand aan te kunnen leggen, zodat er in de zomer/herfst een prachtig album ligt! We wachten af....

Aan onderstaande tracks wordt gewerkt. 

Fly On The Wall
Stormy Weather
Let The Dog Drive Home
God, I Have So Many Things To Tell You
Same Old Good Friends
All I Remember From Last Night Is You
When I Had It All
Betty's Girlfriend
You Never Leave LA
Freight Train
Waverly Place
Very Careless People

De prachtige Mark Lanegan

De unieke band: Cold War Kids

Cold War Kids is weer aardig op dreef. Een heel album zat er nog niet in. Maar wel en EP: Behave Yourself.

Band van 2009!

Al lange tijd is er een leuke discussie gaande tussen mij en een kennis. De hoofdvraag waar vooral over gesproken wordt is de volgende. Wat betekent het als een album direct goed klinkt? Wat betekent dit voor de houdbaarheidsdatum van zo'n album, is het een tijdelijke bevlieging of komt deze ook in je lijstje "best albums ever?" Of maakt zo'n album juist heel weinig kans om in dit lijstje terecht te komen?
Maar wat als je aan een album moet wennen en niet direct een mening klaar hebt, omdat het of niet lekker klinkt of niet origineel lijkt op het eerste gehoor. Kan het zijn als je dan even doorbijt , dat deze albums een langere houdbaarheidsdatum hebben. En zijn dit niet juist de albums die in je lijstje "best albums ever" staan? Ik noem deze categorie albums een groeibriljant.
Het album Other Lives voldoet aan de laatste criteria en is zo'n groeibriljant. Het album sluipt uiteindelijk bij je naar binnen en nestelt zich in je hart. Dit album heeft er maanden over gedaan voordat het zover was. Daarom weer een album uit 2009.

‘Other Lives’ is het tweede album van deze groep uit Stillwater, Oklahoma. In 2006 brachten ze onder de naam Kunek het album ‘Flight of the Flynns’ uit. Het is verreweg een vrolijk album, maar er is ontzettend veel te horen wat je bij het eerste keer beluisteren niet hoort. Dit is een album met verschillende lagen.
Jesse Tabish die de lead vocals voor zijn rekening neemt, klinkt als een klagende en zeurende man in de regen. Zijn stem is eentonig en er klinkt weinig inspiratie uit. De instrumenten als onder andere orgel, cello, piano en viool volgen en ondersteunen hem in de nummers. Waardoor er een prachtige regenboog ontstaat. Elk nummer heeft zijn eigen kracht, waardoor niets is wat het lijkt.
De band heeft weinig aandacht en promotie gehad in Nederland en dat is wat mij betreft niet terecht. Mede hierdoor snap ik nog steeds niet hoe de platenindustrie in elkaar zit. Laat ik de band dan een beetje helpen door ze de publiciteit te geven die ze verdienen.

The Maldives - Listen to the Thunder

Ik zal eerst starten met excuses. Sorry dat ik nog kom met een album uit 2009, maar ik kan hem jullie niet onthouden. Ik denk dat jullie net zo enthousiast zullen zijn na het beluisteren als ik. Soms wil ik mooie albums door iedereen z'n keel duwen, vaak weet ik me te beheersen, maar nu niet. Hou je van alt-country, lees dan vooral verder.

Dit negenkoppige gezelschap uit Seattle heeft een prachtig album uit Listen to the Thunder. De nummers worden heerlijk uitgebouwd, waardoor er geen moment van saaiheid is. Ondanks het groot aantal aan bandleden, klinkt het nergens rommelig. Integedeel; het album is een mix tussen folk en Americana, waar het negental elkaar prima weet aan te vullen, waardoor het album volledig klinkt. De ene keer moet ik tijdens het beluisteren aan de Dire Straits denken, zoals bij het nummer "Whidbey Island Blues" maar ik denk dat de meeste overlapping ligt met de Canadese The Deep Dark Woods.
Met de mondharmonica in de hand, stapt deze band de wereld in. Met de prachtige gedragen stem van Jason Dodson, die het grootste deel van de teksten voor zijn rekening neemt. De nummers grijpen je bij de keel en er zit niks anders op om je eindlijstje van 2009 nog aan te passen met dit fantastische album Listen to the Thunder. Dit is toch wel de grootste verrassing uit het Americana kamp van 2009. Ik ben zo benieuwd naar jullie mening! Laat de onweer maar komen, ik zal er aandachtig naar luisteren!

The Wooden Sky - If I Don't Come Home You'll Know I'm Gone

Ik ben gek op bands die hun best hebben gedaan voor een mooie albumtitel. Deze krijgen bij mij al een streepje voor bij het beluisteren. Het is natuurlijk altijd fijn als dit vooroordeel (dan zal de muziek ook wel goed zijn) wordt bevestigd na het beluisteren. Deze Canadese band, opgericht in 2003, heeft een aantal prachtige luisterliedje op een album gezet. Tussen deze songs door komt af en toe een fantastisch opzwepend geluid naar voren zoals in Angels en Call if you need me. Maar ze blijven kleuren binnen de lijntjes, waardoor het wel braaf is maar ook spannend. Dit komt mede door het prettige stemgeluid van Gardiner. Dit album eindigt zeker in mijn eindlijstje van 2009!

Musée Mécanique - Hold this Ghost

In welke hokje gaan we dit nu weer plaatsen? Dreampop of Folk? Ach, oordeel zelf! Musée Mécanique heeft een prachtig debut album afgeleverd; Hold this Ghost, dat eigenlijk nu pas binnendruppelt in Nederland. Met de producer Tucker Martine (Sufjan Stevens en The Decemberists) erbij kan er ook weinig mis gaan. We maken kennis met Micah Rabwin en Sean Ogilvie uit Portland die je een groot hoofdgerecht voorschotelen met prachige nummers die naadloos aan elkaar passen. Ze maken gebruik van een arsenaal aan instrumenten die hun breekbare stemmen ondersteunen. De constant zweverige en dromerige sferen vormen een fijne eenheid, die je terugbrengen bij het geluid van Sufjan Stevens. Ik ben u wel een waarschuwing verschuldigd! Het is zwaarmoedig. Maar dat hoeft geen reden te zijn om het album links te laten liggen. Want zwelgen in zelfmedelijden met de juiste plaat is toch ook schoonheid?

Na de winter kan dit album weer prachtig in de platenkast om hem in de herfst er weer uit te halen en het op te poetsen voor weer heel wat draaibeurten. Durf jij het aan?
Slaap zacht.

Sade - Soldier of Love

Sade is terug, of Sade is er weer. Na een albumstilte van bijna 10 jaar is er een nieuw album Soldier Of Love. Dit is weer het eerste album na "Lovers’s Rock” uit 2000. Het is het 6de studioalbum in het 25 jarig bestaan van de band Sade. Net als in 1984 bestaat de groep uit Stuart Matthewmen (sax), Paul Denman (bass), Helen Folsade Adu en Andrew Hale (keyboard) en net als toen is de muziek nog steeds rustig, jazzy met het typische stemgeluid van Sade dat je doet denken aan de bloempjes en de bijtjes. Het gevaar van dit standaard album is dat het album verdwijnt in de het grote aantal albums dat jaarlijks wordt uitgebracht en dat zal jammer zijn, omdat het zeker het beluisteren waard is.

De van oorsprong Nigeriaanse Sade heeft ook op dit album weer een eigen geluid. Ze heeft weinig risico genomen met dit album, omdat het in het verlengde ligt van haar vorige werk. Saai, kun je denken. Dat klopt. Maar soms is het maar goed dat artiesten niet teveel risico nemen en gewoon doen waar ze goed in zijn.Soldier Of Love klinkt 10 nummers lang lekker. Verwacht geen toeters en bellen op dit album, want dan kom je bedrogen uit. Stel je tevreden met een album dat je eigenlijk al kent, maar toch verrast. Kleine hoogtepunten als "In Another Time" brengen je in een prettige sfeer die je de rest van de dag niet meer kwijt raakt. Zal ze nog in Nederland komen voor een toernee? Ik ben erbij!